فوتبال ترایب- لیونل مسی سرنوشت دومین ال کلاسیکوی فصل 17-2016 را با دو گل دیدنی رقم زد. گل دوم او که گل پیروزی بارسا هم بود، از سمت راست نیمه زمین بارسا شروع شد، با حرکت عالی سرجی روبرتو ادامه پیدا کردو در نهایت پاس کات بک جوردی آلبا، با ضربه ستاره آرژانتینی، به گوشه دروازه رئال رفت.
در بیشتر زمانی که این حرکت انجام شد، مسی فاصله زیادی با توپ داشت و تنها منتظر ایستاده بود و نگاه می کرد. سپس در آخرین لحظات خود را به نزدیکی خط محوطه جریمه رساند و ضربه نهایی اش را وارد کرد؛ یک گل فوق العاده؛ شانزدهمین گل مسی مقابل رئال در لالیگا و بیست و سومین گل او در ال کلاسیکو در همه رقابت ها.
این پانصدمین گل مسی برای بارسا هم بود و او به جمع 7 بازیکنی رساند که در طول دوران حرفه ای شان، 500 گل برای یک باشگاه به ثمر رساندند. این گل چهل و هفتمین گل او در چهل و ششمین بازی این فصلش هم بود. گل چهل و ششم او، یک ساعت قبل زده شده بود.
حرکت را خود مسی آغاز کرده بود؛ او در فاصله 30 متری دروازه صاحب توپ شد، با بوسکتس و راکیتیچ یک و دو کرد و در نهایت با عبور از کاسمیرو و دنی کارواخال، توانست با یک ضربه محکم، گل مساوی را وارد دروازه کیلور ناواس کند.
این دو گل تماشایی، نه تنها بارسا را در ال کلاسیکو به پیروزی رساند، که نقش جدید مسی را هم به خوبی ترسیم کرد. او با ایفای دو نقش همزمان، حالا می تواند هر تیمی را به زانو دربیاورد.
از یک سو او هنوز همان مسی قبلی اس؛ یک گلزن. او همچنان بدون توپ در اطراف محوطه جریمه پرسه می زند تا در زمان مناسب صاحب توپ شده و کار را تمام کند. حرکات او استثنایی است و همیشه به دنبال پیدا کردن موقعیت می گردد. او با 153 شوت، در رقابت های این فصل لالیگا بالاتر از سایرین قرار دارد. اگر شوت های بلوکه شده او را در نظر بگیریم، او 111 شوت به سمت دروازه زده که 63 تای آن در چهارچوب بوده و البته سی و یکی از آنها از خط عبور کرده است. این به آن معنی است که درصد شوت های گل شده او 27.9 درصد است؛ یک آمار استثنایی.
البته این آمار برای مسی معمولی است. این هشتمین فصل پیاپی است که او بیش از 40 گل در یک فصل می زند و احتمالا به پنجمین فصلی تبدیل خواهد شد که تعداد گل هایش از 50 عبور می کند. روند گلزنی مسی کاملا تداوم دارد و به همین دلیل است که عدم گلزنی او در دو دیدار مقابل یوونتوس، خیلی ها را غافلگیر کرد.
اما این تنها نیمی از نقش مسی در این فصل بود. نیمار در این فصل نقش مهمترین در یک سوم هجومی بارسا ایفا کرد و تقریبا همان نقشی را داشت که مسی در سه فصل اول حضورش در بارسا برعهده گرفته بود. ستاره برزیلی با 79 خلق موقعیت و 142 دریبل موفق، از این نظر در لالیگا بهتر از بقیه کار کرده اما بخشی از این به دلیل کاری است که مسی انجام می دهد.
این فقط به خاطر این نیست که مسی بازیکنان یارگیر را از نیمار دور می کند، کاری که البته انجام می دهد و نه فقط به خاطر اینکه آمار خودش خیره کننده است (31 گل، 66 موقعیت خلق شده، 103 دریبل موفق)؛ بلکه بخشی از این اتفاق به این دلیل است که مسی به بازیساز اصلی بارسا از عقب زمین تبدیل شده است.
در واقع نقش ها در بارسا نسبت به چند فصل قبل تغییر کرده است. با رفتن اینیستا به عقب تر برای بازی کردن در نقش ژاوی، مسی به اینیستای بارسا تبدیل شده؛ در حالی که هنوز مسی هم هست!
در این فصل، مسی در هر دیدار بارها به عقب برمی گردد و در خط میانی بازی می کند. 3-3-4 لوئیس انریکه به یک سیستم نامتقارن تبدیل شده و مسی در بیشتر دقایق بازی سمت راست زمین را رها کرده و به میانه زمین می رود.
البته این به دلیل خودمحوری او نیست. او باید این کار را انجام بدهد. بارسا شدیدا به بازیکنی با این ویژگی نیاز دارد. کسی که بتواند توپ را در اختیار بگیرد و آن را به جلو ببرد؛ کاری که اینیستا همیشه انجام می داد؛ بردن توپ به سمت قلب دفاعی حریف و رساندن آن به گلزن ها یا بازیکنان کناری.
اما در حالی که نقش اینیستا معمولا در همین مرحله به پایان می رسید؛ مرحله پیش از پاس گل، مسی نقشش به عنوان یک هافبک را با نقش یک مهاجم ترکیب کرده است و با ادامه حرکت در فضای مناسب، بارها موفق به گلزنی شده است.
به این ترتیب او موفق شد دو بار مقابل رئال گلزنی کند، تیمش را در مهمترین دیدار به پیروزی برساند و آنها را به رقابت قهرمانی لالیگا برگرداند. اما مهمتر از همه او دو گل زد که به خوبی نقش ترکیبی جدیدش را به نمایش گذاشت.
منبع: Squawka
