جنگ شماره یک؛ بررسی عملکرد سنگربانان ایران در جام های جهانی

جام جهانی 1978؛

ناصر حجازی- بهرام مودت- رسول کربکندی

در آن سالها ناصر حجازی مالک بی چون و چرای دروازه تیم ملی بود و این سنگربان خوش سیمای استقلال، گلر اصلی تیم ملی در جام جهانی 1978 نیز لقب گرفت اما تیم ملی ایران در آن رقابت ها از منظر دفاعی عملکرد خوبی نداشت و در نهایت با دریافت 8 گل در 3 بازی برابر هلند، اسکاتلند و پرو، با کارنامه ای ضعیف راهی خانه شد.

جام جهانی 1998؛

احمدرضا عابدزاده- نیما نکیسا- پرویز برومند

اگرچه در آن سالها احمدرضا عابدزاده سنگربان شماره یک تیم ملی بود، اما در دیدار اول جام جهانی به دلایلی عجیب که البته آسیب دیدگی عنوان شد، در ترکیب اصلی جای خود را به نیما نکیسا داد اما گل بدی که او از یوگسلاوی خورد، باعث شد در بازی های بعدی برابر آمریکا و ایالت متحده، احمدرضا عابدزاده در ترکیب اصلی قرار گیرد. ایران در این دوره مجموعا 4 گل دریافت کرد که 3 تا سهم عابدزاده و یکی سهم نکیسا بود.

جام جهانی 2006؛

ابراهیم میرزاپور- وحید طالب لو- حسن رودباریان

علاقه شدید برانکو ایووانکویچ، سرمربی وقت تیم ملی ایران به ابراهیم میرزاپور باعث شد او برای چند سال سنگربان اول تیم ملی ایران باشد تا جام جهانی 2006، اولین دوره ای این مسابقات لقب گیرد که ایران در هر 3 بازی از یک دروازه بان استفاده کرده است. میرزاپور در 3 دیدار مقابل مکزیک، پرتغال و آنگولا مجموعا 6 بار دروازه خود را باز شده دید و این در حالی بود که بسیاری معتقد بودند سنگربان آماده ای مانند وحید طالب لو لیاقت بیشتری برای قرار گرفتن درون دروازه تیم ملی را داراست.

جام جهانی 2014؛

علیرضا حقیقی- دانیال داوری- رحمان احمدی

اتفاقات عجیبی که میان کارلوس کی روش و سید مهدی رحمتی رخ داد باعث شد سنگربان باتجربه استقلال جایگاه ثابت خود را در تیم ملی از دست بدهد و در نهایت و در کمال تعجب، علیرضا حقیقی در جام جهانی 2014 گلر اصلی تیم ملی ایران لقب گیرد. حقیقی در 3 مسابقه ایران برابر نیجریه، آرژانتین و بوسنی 4 بار دروازه خود را باز شده دید که بی شک به یادماندنی ترین آن گل دقیقه 90 لیونل مسی بوده است.