فوتبال ترایب- یکی از انتقاداتی که در یکی دو فصل اخیر به مسئولان نقل و انتقالات بازیکنان در استقلال میشود بی تجربگی در خرید بازیکن و بستن قراردادهای میلیاردی با بازیکنانی است که خیلی کمتر از این قیمت دارند.
بختیار رحمانی یکی از شاهدان مثال برای منتقدان است. بازیکنی که تا پیش از حضور در استقلال حدود 700 میلیون تومان قرارداد میبست، به یکباره بیش از یک میلیارد و چهارصد میلیون تومان خریداری شد.
بختیار رحمانی هافبک خوبی در سطح لیگ برتر بود و هست ولی سنگینی رقم قرارداد آنقدر انتظارات را از او بالا برد که در نهایت زیر بار این فشار خرد کننده دوام نیاورد و نیم فصل تیم را ترک کرد.
بختیار به تازگی با پیکان قرارداد بست و بنا به گفته مجید جلالی سرمربی این تیم، قراردادش حدود 600 میلیون تومان برای پیکانی ها تمام شد. مسئولین استقلال امسال نیز از تجربه سال گذشته درس نگرفتند و با کیسه ای پر از پول وارد بازار نقل و انتقالات شده اند که نمونه اش قرارداد سنگین داریوش شجاعیان و البته مبلغ حدود یک و نیم میلیاردی برای دریافت رضایت نامه اوست.
چیزی که مشحص است این است که این روزها خریدهای استقلال بیشتر احساسی است تا منطقی. حداقل این احساسی بودن در مبالغ قرارداد به چشم میخورد. بالا بودن قراردادها علاوه بر اینکه فشار روحی خاصی روی بازیکن مورد نظر میگذارد، موجب ایجاد تنش های درونی در میان بازیکنان دیگر با مبالغ قراردادی کمتر نیز خواهد شد. اینها را در کنار مشکلاتی بگذارید که وقت تسویه حساب و پاس شدن چکهای قرارداد برای مدیران این تیم ایجاد خواهد شد.
خریدهای استقلالی ها امسال نیز به مانند سال گذشته پر سر و صدا و پر پول بود. باید منتظر ماند و دید که آیا این بازیکنان جدید میتوانند نقاط ضعف تیم را پر کنند یا کادر فنی تیم همچون تجربه تلخ بختیار، باید به فکر معجزه جوانان آبی باشد.
