فوتبال ترایب- در شرایطی که همه از پیشنهاد مالی الخور قطر به عنوان دلیل جدایی رفیعی از پرسپولیس می‌گویند، به نظر میرسد ارتباطات درون تیمی نیز در این تصمیم بی تاثیر نبود.
پس از مشخص شدن مقصد احتمالی و نزدیک به قطع تازه برای سروش رفیعی مهمترین سوالی که در ذهن متبادر میشود این است که سروش رفیعی چرا تیم سطح پایین لیگ قطر را برای ادامه فوتبال انتخاب کرد؟ برای بازیکن جوانی چون او که موقعیت ممتازی در ترکیب پرسپولیس پیدا کرده بود چقدر مسائل مالی اهمیت داشت که قید حضور در بالاترین سطح فوتبال ایران را بزند.
به نظر میرسد یکی از علتهای اصلی ترک پرسپولیس به هر قیمتی مشکلات زیرپوستی سروش رفیعی با هم تیمی هایش بوده باشد. از ابتدای ورود او در نیم فصل، مبلغ قرارداد 600 میلیون تومانی او در مقایسه با قرارداد اکثرا زیر یک میلیاردی دیگر هم تیمی ها کمی حاشیه برای او به وجود آورد. حاشیه ای که به اعتراض های گاه و بی گاه برخی از بازیکنان منجر شد و به نوعی سروش را به عزیز کرده باشگاه تبدیل کرد.
یکی دو تن از هم تیمی ها هم از اینکه پیراهن شماره هفت که شماره مهمی در پرسپولیس است بدون چک و چانه به او تقدیم شد دل چرکین شدند و برخی هم از حرکات تکنیکی و دریبل زنی های سروش رفیعی در میانه زمین شاکی شدند.
در نهایت به نظر میرسد برخلاف ظاهر قشنگ و گل و بلبل روابط هم تیمی ها با رفیعی، سروش به جز حسین ماهینی تقریبا رفیق صمیمی دیگری در بین هم تیمی ها نداشت و نتوانست در حلقه های بازیکنان این تیم وارد شود.
شاید پس از رامین رضاییان که توسط یکی از بازیکنان این تیم به عنوان وصله ناجور معرفی شده بود، سروش رفیعی هم به عنوان دومین وصله ناجور ترجیح داد هر طوری که هست به باشگاه دیگری برود تا سنگینی این شرایط را تحمل نکند.
