فوتبال ترایب- در پی اعلام محرومیت پرسپولیس بلافاصله انگشت اتهام به سوی وحید اسماعیلی یکی از پنج لیدر قدیمی قرمزها نشانه رفت. رئیس کمیته مشوقین پرسپولیس با اعلام نام وی که پاتوقش در جایگاه 36 است، او را مسئول به وجود آمدن این شرایط اعلام کرد.
اسماعیلی اما در گفتگویی از این موضوع تبری میجوید و اعلام کرد: ” ليزرها كه از طرف جايگاه من نبود… نارنجك را هم يك جايگاه ديگر داخل زمين انداخت… چرا بايد به خاطر جايگاه سي‌وشش اين اتفاق بيفتد و پرسپوليس محروم شود؟”
این در حالی است که در متن نامه AFC دقیقا به روشن کردن فشفشه اشاره شده است که او اقرار به روشن کردن آن میکند :” من در اين بازي مثل بقيه بازي‌هاي پرسپوليس و حتي تيم‌ملي از همان مشعل‌هاي دستي روشن كردم.شما حتما بازي‌هاي اروپايي و ليگ‌هاي معتبر دنيا را ديده‌ايد در اكثر استاديوم‌ها اين نوع وسيله وجود دارد و قطعا اگر مشكل داشته باشد فيفا و يوفا با آن برخورد مي‌كنند.”
اینکه دقیقا چه شخصی مشکل اصلی را ایجاد کرد، در مرحله دوم اهمیت است و نکته مهم تر شیوع پدیده “لیدرسالاری” در این سالهاست. لیدرهایی که امروزه برای خودشان باند و تشکیلات دارند و در عزل و نصب بازیکنان و مربیان نقش بازی می‌کنند.
وضعیت نا به سامان لیدرهای هواداری در باشگاههای ایران با تشکیل کمیته مشوقین هم به سامان نشد. لیدرهای فوتبال در سالهای اخیر از تشویق کننده تیم به آلت دست افراد مختلف تبدیل شده اند و کارشان حتی به دخالت در امور داخلی باشگاه نیز رسیده است.
امروزه دادن شعار و جوسازی در استادیوم له یا علیه شخصیت ها و مسموم کردن فضای هواداری، به غعالیت اصلی این گروه تبدیل شده است. کار به جایی رسیده است که خود لیدرها هم درگیر جنگ قدرت شده و در جایگاههای مختلف به یکدیگر و حامیان متفاوتشان می‌تازند.
این حرف و حدیثها، نه تنها در وضعیت داخلی باشگاه تلاطم و نا به سامانی ایجاد میکند بلکه اینچنین موجب آبروریزی های بین المللی و بریده شدن جریمه های سنگین به ضرر نمایندگان ایران در آسیا خواهد شد. و بهتر است مدیران در محدود کردن لیدرهای باشگاه بکوشند و آنها صرفا به وظیفه هواداری خود بپردازند.
