در تمام دنیا رسیدن روزهای فیفا یعنی دیدار تدارتکاتی با حریفان قدر و محک زدن و کسب تجربه تیمهای ملی. در ایران اما، فیفا دی یعنی بی برنامگی و از دست رفتن فرصت.
در کشورهای دیگر معمولن از چند ماه قبل از تاریخ مورد نظر، حریف و محل و زمان بازی های دوستانه مشخص است اما در حالی که کمتر از 45 روز تا نزدیک ترین فیفا دی باقی مانده است هنوز حتی حریف احتمالی تیم ملی کشورمان مشخص نشده است و آنقدر گزینه روی میز هست که کار از گمانه زنی فراتر رفته و به شوخی با نقشه جغرافیا شباهت پیدا کرده است.
هر روز نامهای گوناگونی از عمان و اردن گرفته تا ارمنستان و آلبانی ،گرجستان، قزاقستان و بلاروس. جدا از اینکه این تیمها چه کیفیتی دارند و در صورت قطعی شدن قرار است چه محکی برای تیم ملی باشند، این عدم قطعیت در برنامه ریزی بیشتر از همه اذیت کننده است.
شاید باید برای کارلوس کیروش اعتبار بیشتر از معمول قایل شویم که با این سیستم مشعشع فدراسیون، حداقل خیالمان را بابت صعود به جام جهانی تا حد زیادی راحت کرده است.
