اروپا ایتالیا

داستان گفته نشده توتی؛ از زمزمه جدایی تا کاپیتانی

فوتبال ترایب- بعد از سه فصل امیدوارکننده اما بدون جام ابتدایی، کارلو ماتزونه در تابستان 1996 از رم اخراج شد و جوزپه جیانینی، الگوی فرانچسکو توتی، هم جالوروسی را به مقصد باشگاه اتریشی اشتورم گراتس ترک کرد. چند هفته بعد از رفتن پدر معنوی تونی و جدایی برادر بزرگترش، کارلوس بیانکی آرژانتینی هدایت رم را برعهده گرفت. رابطه توتی با ال بوسو (دلقک) از همان ابتدا پر تنش بود.

ماتزونه که شخصیت کاریزماتیک و پدرانه داشت، معمولا به علاقه توتی برای داشتن یک زندگی پرزرق و برق و تنبلی های گاه و بیگاه او در تمرینات کاری نداشت زیرا از استعداد فوق العاده او آگاه بود اما بیانکی از سمبل جدید باشگاه رم متنفر بود.

غالبا او را در ترکیب قرار نمی داد و پیراهن شماره 10 که با رفتن جیانینی بدون صاحب مانده بود را از او دریغ کرد. در ژانویه 1997 بود که توتی به فکر ترک رم افتاد. انتقال قرضی به سمپدوریا اولین گزینه بود؛ ضمن اینکه تاتنهام هم برای خرید توتی 20 ساله ابراز علاقه کرد.

توتی بعدها در این مورد گفت:” بیانکی نمی توانست رم و مهمتر از همه من را تحمل کند زیرا من جوان بودم. باور می کنید که در بازی های درون تیمی، او بازیکنان را براساس رمی و غیر رمی مقابل هم قرار می داد؟ ذهن من در جنوا بود و اگر می رفتم، دیگر برنمی گشتم.”

اما احتمالا به خاطر همان “باد غربی” که رمی ها اعتقاد دارند باعث افزایش علاقه می شود، توتی در رم ماند. در ماه آوریل رم در نیمه پایینی جدول بود و بیانکی به فرانکو سنسی، رئیس باشگاه اعلام کرد که باید از بین او و توتی، یکی را انتخاب کند. انتخاب سنسی مشخص بود.

در پایان فصل بیانکی جای خود را به زدنک زمان داد؛ مربی ای که باعث شد پیوند توتی و رم ابدی شود. او بلافاصله پیراهن شماره 10 را به توتی داد و بعد از یک سال، بازوبند کاپیتانی هم در 22 سالگی به بازوی او نشست تا به جوان ترین کاپیتان تاریخ سری آ تبدیل شود.

زمان در مورد این تصمیم گفت:” در واقع من نبودم که او را به عنوان کاپیتان انتخاب کردم. کل تیم این تصمیم را گرفت؛ با رای گیری. مدافع برزیلی مان، آلدایر، رای بیشتری داشت اما نمی خواست این مسئولیت را برعهده بگیرد. آن زمان بود که بازیکنان احساس کردند توتی می تواند لیدرشان باشد.

او هنوز خیلی آرام بود. از آن بازیکنانی نبود که در رختکن فریاد بزند اما یک لیدر کامل برای رم در داخل و خارج زمین بود.”

پاسخ توتی به اعتماد زمان فوق العاده بود؛ 30 گل و 26 پاس گل در دو فصل با هدایت این مربی اهل چک. یکی از این 30 گل، یک چیپ تماشایی مقابل جانلوئیجی بوفون بود که تازه در پارما نامی برای خود دست و پا کرده بود. بقیه داستان توتی را هم که همه می دانیم.